1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52


1En des HEEREN woord geschiedde tot mij, zeggende:
2Gij zult u geen vrouw nemen, en gij zult geen zonen noch dochteren hebben in deze plaats.
3Want zo zegt de HEERE van de zonen en van de dochteren, die in deze plaats geboren worden; daartoe van hun moeders, die ze baren, en van hun vaders, die ze gewinnen in dit land:
4Zij zullen pijnlijke doden sterven, zij zullen niet beklaagd noch begraven worden, zij zullen tot mest op den aardbodem zijn, en zij zullen door het zwaard en door den honger verteerd worden, en hun dode lichamen zullen het gevogelte des hemels en het gedierte der aarde tot spijze zijn.
5Want zo zegt de HEERE: Ga niet in het huis desgenen, die een rouwmaaltijd houdt, en ga niet henen om te rouwklagen, en heb geen medelijden met hen; want Ik heb van dit volk (spreekt de HEERE) weggenomen Mijn vrede, goedertierenheid en barmhartigheden;
6Zodat groten en kleinen in dit land zullen sterven, zij zullen niet begraven worden; en men zal hen1) niet beklagen, noch zichzelven insnijden,2) noch kaal3) maken om hunnentwil.
7Ook zal men hun niets uitdelen4) over den rouw, om iemand te troosten over een dode; noch hun te drinken geven uit den troostbeker, over iemands vader of over iemands moeder.
8Ga ook niet in een huis des maaltijds,5) om bij hen te zitten, om te eten en te drinken.
9Want zo zegt de HEERE der heirscharen, de God Israëls: Ziet, Ik zal van deze plaats, voor ulieder ogen en in ulieder dagen, doen ophouden de stem der vreugde6) en de stem der blijdschap, de stem des bruidegoms en de stem der bruid.
10En het zal geschieden, als gij dit volk al deze woorden zult aanzeggen, en zij tot u zeggen: Waarom spreekt de HEERE al dit grote kwaad over ons, en welke is onze misdaad, en welke is onze zonde, die wij tegen den HEERE, onzen God, gezondigd hebben?
11Dat gij tot hen zult zeggen: Omdat uw vaders Mij verlaten hebben, spreekt de HEERE, en hebben andere goden nagewandeld, en die gediend, en zich voor die nedergebogen; maar Mij verlaten, en Mijn wet niet gehouden hebben;
12En gijlieden erger gedaan7) hebt dan uw vaderen; want ziet, gijlieden wandelt, een iegelijk naar het goeddunken8) van zijn boos hart, om naar Mij niet te horen.
13Daarom zal Ik ulieden uit dit land werpen, in een land, dat gij niet gekend9) hebt, gij noch uw vaders; en aldaar zult gij andere goden dienen, dag en nacht, omdat Ik10) u geen genade zal geven.
14Daarom,11) ziet, de dagen komen, spreekt de HEERE, dat er niet meer zal12) gezegd worden: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen Israëls uit Egypteland heeft opgevoerd!
15Maar: Zo waarachtig als de HEERE leeft, Die de kinderen Israëls heeft opgevoerd uit het land van het noorden,13) en uit al de landen waarhenen Hij hen gedreven had! want Ik zal hen wederbrengen in hun land, dat Ik hun vaderen gegeven heb.
16Ziet, Ik zal zenden14) tot veel vissers, spreekt de HEERE, die zullen hen vissen; en daarna zal Ik zenden tot veel jagers, die zullen hen jagen, van op allen berg, en van op allen heuvel, ja, uit de kloven15) der steenrotsen.
17Want Mijn ogen zijn op al hun wegen;16) zij zijn voor Mijn aangezicht niet verborgen, noch hun ongerechtigheid verholen van voor Mijn ogen.
18Dies zal Ik eerst hun ongerechtigheid17) en hun zonde dubbel vergelden,18) omdat zij Mijn land19) ontheiligd hebben; zij hebben Mijn erfenis met de dode lichamen20) hunner verfoeiselen en hunner gruwelen vervuld.
19O HEERE!21) Gij zijt mijn Sterkte, en mijn Sterkheid, en mijn Toevlucht ten dage der benauwdheid; tot U zullen de heidenen komen van de einden der aarde, en zeggen: Immers hebben onze vaders leugen erfelijk22) bezeten, en ijdelheid,23) waarin toch niets was, dat nut deed.
20Zal een mens24) zich goden maken? Zij zijn toch25) geen goden.
21Daarom, ziet, Ik zal hun bekend maken26) op ditmaal; Ik zal hun bekend maken Mijn hand27) en Mijn macht; en zij zullen weten, dat Mijn Naam is HEERE.28)